کاریز یزد

حسین مسرّتدر اینجا تنها کتاب‌هایی که دربارة آثار، افکار و زندگی‌نامة مهدی آذر یزدی نوشته‌شده، شناسایی می‌شود و به دلیل انبوه گفتارها در این زمینه از یادکرد آن چشم‌پوشی شده و خوانندگان به کتاب حکایت پیر قصّه‌گو (ص 217-210) ارجاع داده می‌شود:احرامپوش، علی‌اصغر و محمّد فرخ؛ آشنایی با مهدی آذر یزدی، نویسندة مجموعة قصّه‌های خوب برای بچّه‌های خوب، یزد: سازمان برنامه‌وبودجۀ استان یزد، 1373، رحلی، 25 برگ.بالازاده، امیرکاوس: پسر شهرزاد، نامه‌ها و گفتارهایی از مهدی آذر یزدی، تهران: یزدا، 1390، رقعی، 232 ص.حدّاد، حسین: زندگی و آثار مهدی آذر یزدی، تهران: حوزة هنری، به کوشش: مجلّة سورة نوجوانان، 1375، 152 ص.حکیمیان، هادی: من مهدی آذر یزدی هستم، تهران: یارمند، صاد، 1400، رقعی، 277 ص.دهقان‌دهنوی، زهرا: شاعرانگی‌های آذر یزدی، تهران: مهرگردان، 1393، رقعی، 134 ص.شکرانه، اسدالله: بوی سخاوت: آشنایی با مهدی آذر یزدی، پیر نیک‌اندیش ادبیّات کودکان و نوجوانان یزد: کانون پرورش فکری و کودکان و نوجوانان یزد، 1371، رحلی، 35 ص.___________ : از حوالی دیروز، تهران: کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان، 1380، رقعی، 116 ص.___________ : نِشک خوروسی و قصّه‌های دیگر، بازآفرینی قصّه‌هایی از مهدی آذر یزدی به گویش یزدی، یزد: آرتاکاوا، 1393، وزیری، 168 ص، مصوّر.___________ : یار آیینه‌دار، (مجموعه مقالات)، یزد: اندیشمندان یزد، با همکاری دبیرخانه دائمی بنیاد آذر یزدی، 1392، وزیری، 240 ص.عارفی، اکرم: آسمان در آب، بازتاب قصّه‌های کهن در «قصّه‌های خوب برای بچّه‌های خوب»، مشهد: مرندیز، 1391، وزیری، 280 ص.مسرّت، حسین: آذر یزدی، شیفتة کتاب، یزد: اندیشمندان یزد، 1394، رقعی، نه + 108 ص.___________ : زندگی‌نامه و خدمات علمی ا کاریز یزد...

حسین مسرّتنخستین آشنایی من با این خاندان در دهۀ 1340 در دبستان سعدی بود که با سید کاظم مدرّسی، همشاگردی بودم . او و برادر بزرگش هر دو نقاشان زبردست و کاریکاتوریست بودند. دومین آشنایی ام با خانوادۀ حاج سید حسین مدرّس وامق بود که در دهۀ 1350به واسطۀ سپردن دفتر ازدواج پدرم عباس مسرّت به ایشان بود که به نوبت با فرزندانش به نام های آقای سید علی اصغر (مدرّس در مصلّی صفدرخان) و سید علی (دبیر دبیرستان) و سید محمد، عاقد و سپس با نوه های ایشان هم آشنا شدم. از مهر 1354 تا خرداد 1359 در دبیرستان علی دیهیمی مشغول تحصیل بودم که دبیر درس شیمی ما آقای سید حسین مدرّسی نژاد بود و دبیر درس ریاضی جدید، آقای سید علیرضا مدرّس وامق و نیز آقای سید مهدی مدرّسی یزدی، نوۀ حجاب یزدی ، شاعر معروف که در همان دبیرستان، دبیر و معاون آموزشی بودند. (ایشان در دهۀ 1360 تصویری از دیوان حجاب یزدی را به من محبّت کردند) . در همان زمان، چندین همشاگردی مانند آقایان حسین مدیری و برادران مدرّسی داشتم که پدرشان در چاپخانۀ گلبهار یزد کار می کرد. در سال 1365 که به استخدام کتابخانۀ وزیری درآمدم و با نسخه های خطّی آشنا شدم ، پی بردم که تذکرۀ میکده، تألیف سید محمّدعلی مدرّس متخلّص به وامق یزدی، تألیف 1262 ق که آن را باید نخستین تذکرۀ شناخته شدۀ سخنوران یزد دانست، تاکنون چاپ نشده و اهتمام به چاپ آن بر پایۀ نسخۀ عکسی موجود در دانشگاه تهران و نسخۀ دست نویس کتابخانۀ وزیری کردم و سرانجام در سال 1371زیر نظر استاد ایرج افشار چاپ شد. در این تذکره گزارش زندگی 62 شاعر دورۀ قاجار در یزد آمده که تعدای از آن ها از سلسلۀ مدرّسیان یزد هستند. همزمان با پژوهش در زندگی شاعران این تذکره با دو تذکرۀ دیگر آشنا شدم که هر دو را مدرّسی های یزد کاریز یزد...

نگارنده به واسطۀ اینکه مادرم بی بی شریفی پیرجل و خانوادۀ مادری، زادۀ شهربابک کرمان است، نگرشی هم به آثار کرمان و کرمانیان داشتم که فهرست آن در زیر می آید:الف – کتاب«آقا رضا سعیدی»آقا رضا سعیدی، تهران: خانۀ کتاب (مشاهیر نشر کتاب ایران، 2)، 1394، پالتویی، 48 ص.(بنیان گذار بنگاه نشر وچاپ گلبهار در کرمان)زندگی، آثار و خدمات غلامرضا آگاه، ارائۀ به خانوادۀ آگاه،1397، رحلی، 70+25 ص، مصوّر.(بنیان گذار صنعت پسته در ایران و کرمان)سفر به جنوب ایران: آلبرت هوتوم شیندلر، ترجمه و تلخیص: ناشناس، به کوشش و گزارش: حسین مسرّت، تهران: یزدا و مرکز کرمان شناسی، 1399، وزیری، 206 ص، مصوّر.(بخش مهمّ این سفرنامه در استان کرمان است)ب - گفتار«آقا رضا سعیدی از مشاهیر نشر یزد و کرمان »یزد، یادگار تاریخ، تهران: یزدا، 1398، ج 2: 173-185// کاریز یزد (16/5/1401) تا (21/5/1401). با عنوان: «آقا رضا سعیدی»زندگی و خدمات بانی کتاب‌فروشی گلبهار کرمان.«اصفهان در عصر خواجو» ارائه به کنگرۀ جهانی اصفهان (1370) لغو شد // مجموعه مقالات کنگرۀ بزرگداشت اصفهان به کوشش: محمود صلواتی، تهران: اطّلاعات، 1385: 436 – 411// ارائه به دومین سمینار کرمان شناسی، کرمان (مهر 1371) // مجموعه مقالات دومین سمینار کرمان شناسی،؟؟؟// نوید اصفهان، س 7، ش 325 (2 / 9 / 73): 3 تا ش 348 (24 / 12 / 73): 6 // پژوهش‌های ایران‌شناسی، ناموارۀ دکتر محمود افشار: ایرج افشار، کریم اصفهانیان، تهران: بنیاد موقوفات دکتر محمود افشار یزدی، 1382، ج 14: 466 – 436// کاریز یزد (20/6/1399) تا 25/6/1399)// ایران، یادگار تاریخ ، همان (زیر چاپ).بررسی اوضاع تاریخی و اجتماعی اصفهان از خلال اشعار خواجوی کرمانی و کتب تاریخی و اشاره به سفر خواجو به اصفهان، مطلبی دربارۀ آن کاریز یزد...

حسین مسرّتسید احمد وکیلیان در26 بهمن 1326 در شیراز به دنیا آمد. تحصیلات را تا پایان دبیرستان در آن شهر گذراند و سپس راهی تهران شد و در بیست سالگی (1346ش) به استخدام بخش فرهنگ مردم رادیو ایران به سرپرستی استاد سید اب‍وال‍ق‍اس‍م‌‏‫ ان‍ج‍وی‌ ش‍ی‍رازی‌‏‫ «نجوا» (۱۳۰۰ - ۱۳۷۲ش) درآمد.وی از شاگردان ، دستیاران و یاران با وفای فرهنگ پژوه نامدار استاد ان‍ج‍وی‌ ش‍ی‍رازی‌‏‫ در مرکز فرهنگ مردم رادیو ایران بود و در طول 24 سال همکاری با هم، آثار گرانمایه ای را گردآوری ، ساماندهی و چاپ کردند و هر چهارشنبه ها مردم دوستدار فرهنگ ایران را به پای رادیو و برنامۀ فرهنگ مردم می نشاندند. به کوشش وی جشنواره های شاهنامه خوانی در توس خراسان که دستاورد سفرهای فراوان او به گوشه و کنار ایران بود برگزار شد. او سفرهایی بسیار به سراسر ایران کرد و از هر فرهنگی خوشه ای چید و تا پایان عمر دلبستگی اش به فرهنگ مردم کم نشد. وی کارشناس ارشد در رشتۀ فرهنگ و زبان‌های باستان بود و چندسالی هم استادی رشتۀ فرهنگ مردم در دانشکدۀ صدا و سیما وحوزۀ هنری تهران بر دوش داشت.با اینکه کار در رادیو را بسیار دوست داشت، زود خودش را در حدود سال 1367 بازنشسته کرد تا بهتر و بیشتر بتواند به زمینه های مورد علاقه اش به ویژه قصّه خوانی ، قصّه نویسی و داستان های عامیانه بپردازد. تا اینکه در سال 1998 م تنها عضو ایرانی انجمن قصه شناسی جهان شد و در همایش های گوناگون آن سخنرانی کرد و گفتارهای بسیاری در این زمینه نوشت . وی با ایران‌شناسان خارجی مانند «اُلریش مارزلُف» آلمانی و «شین تاکه‌هارا» ژاپنی همکاری نزدیک داشت و آثار مشترکی منتشر کرد . وکیلیان در سال 1998 م از سوی بنگاه DAAD برای بهره وری از فرصت مطالعاتی در زمینه پژوهش های فرهنگ مردم به کاریز یزد...

حسین مسرّت پس از آن محمّدعلى مدرّس« شهلاى يزدى» (زنده 1282 ق) در «تذكرۀ شبستان» (تأليف 1274 تا 1277 ق) به روشن نورى اشاره مى‏كند و با اينكه مى‏نويسد: «حقير مكرّر از فيض صحبتش بهره‏ور گرديده و اشعار فصاحت آثارش را شنيده».(16) امّا نيك پيداست كه شرح و اشعار مندرج در تذكرۀ شبستان از آغاز تا پايان تماماً از روى تذكرۀ ميكده نوشته شده است، امّا شهلاى يزدى شرح حال روشن را با نثرى ديگر كه حاكى از دلبستگى و حسن معاشرت با روشن است به نگارش درآورده است. احمد ديوان‏بيگى شيرازى (1310-1241 ق) در تذكرۀ خود «حديقه الشّعرا» با نگرشى بر تذكرۀ ميكده، چنانكه خود نيز معترف است و اشعار روشن را از تذكرۀ ميكده نقل كرده است، به آوردن شرح حال و اشعار روشن نورى مى‏پردازد. شرح حال مختصر اختلافى با ميكده دارد:»روشن نورى از جمله مستوفيان و سلسلۀ آن ها از معارفند. وزرا و مستوفيان معتبر داشته‏اند. چنانچه ميرزا [اسماعيل؟] عمّش چندى وزارت طهران و مدّتى وزارت يزد و جاهاى ديگر كرده و خودش در حكومت خانلر ميرزاى احتشام‏الدّوله به يزد كه در حدود سنوات هزارودويست‏وپنجاه دو سه بوده به استيفاى يزد مشغول و بعد از آن را اطّلاعى از حالش ندارم.»(17) در ديوان عجيب مازندرانى(18) غزلى از روشن، مخمّس كرده عطايى(19) به چشم مى‏خورد كه متأسّفانه دو سه برگ آخر نسخه پاره شده است. از اينرو به ناچار مقطع آن غزل را كه تا اندازه‏اى قابل رؤيت و خواندن بود، آورده مى‏شود: ... اين غزل «عطايى» شد عذرخواه «روشن«بر دسته گُلت بست برگ گياه روشن كتان چه تاب آرد با تاب ماه روشنامروز بايدت خواست عذر گناه روشن فردا نخواهدت بود ياراى دم كشيدن آخرين جايى كه شرحى از روشن در آن ديده مى‏شود، كتاب «آينۀ دانشوران» تأليف عليرضا ريحان يزدى کاریز یزد...

سفرنامه‌ي تاجیکستان: حسین مسرّت، تهران: یزدا، 1400، وزیری، 226 ص.مصوّر.درآمد بدون تردید، یکی از چهره‌های پرتلاش فرهنگ امروز یزد که در کشور نیز نام و نشانی دارد، استاد حسین مسرّت است. او در طیّ بیش از سی سال فعالیت، بیش از 80 عنوان کتاب و 1000 مقاله به نگارش درآورده است.1 پژوهش‌گرانی که در این آثار تعمق کرده، آن‌ها را از لحاظ موضوع و محتوا به شاخه‌هایی تقسیم کرده‌اند که جامع‌ترین آن‌ها را می‌توان از استاد سیدفرید قاسمی دانست.این پژوهنده‌ی لرستانی که به «حافظه‌ی مطبوعات ایرانی»۲ نام بردار است، آثار مسرّت را در سه رده جای ‌داده است: «یزدشناسی، کتاب‌پژوهی و ادب کاوی».۳ آب‌انبارهای شهر یزد، دخمه‌های زرتشتیان یزد و یزد یادگار تاریخ از گروه اوّل؛ کتاب‌شناسی رشیدالدّین میبدی، کتاب‌شناسی فرّخی یزدی و کتاب‌شناسی اخوان ثالث از گروه دوم؛ تصحیح تذکره‌ی میکده، پیشوای آزادی (زندگی و شعر فرّخی یزدی) و آذر یزدی، شیفته‌ی کتاب از گروه سوم به شمار می‌روند.۴در این میان، یزدشناسی برای مسرّت جایگاه ویژه‌ای داشته و سال‌های متمادی در آن پژوهیده و کتاب و مقاله تألیف کرده است. به گفته‌ی دکتر اصغر دادبه، مسرّت «نمونه‌ی یزدی پرکار و جدّی و سخت‌کوشی است که به عشقِ بازشناسی تاریخ و تمدّن پربار یزد، عمری به پژوهندگی در یزد گذرانده و به سهم خود، داد شهر خود را از تاریخ ستانده است».۵ دامنه‌ی تحقیقات او در این حوزه تا آن‌جا بوده که مجید جوادیان‌زاده، او را «هویّت یزدی‌ها» نامیده است.۶به‌درستی که این تعابیر، عینیّت یافتن پیش‌بینی شادروان ایرج افشار در خصوص اوست که ۳۲ سال پیش‌، گفته بود: «با وجود این جوان، من آینده‌ی روشنی برای تاریخ یزد می‌بینم».۷استاد مسرّت، فعالیّت‌های قلمی خود را در سال ۱۳۵۶ در روزنامه‌ی اطل کاریز یزد...

حسین مسرّتمحمّد صادق قمی (سفينه) در محلۀ چهار منار يزد به دنيا آمد. پس از پايان تحصيلات به همراه برادرش شركت «نوغان» را بنياد نهاد و به توليد و پرورش كرم ابريشم پرداخت. پس از مدّتي دست از كار كشيده و به استخدام عدليّه (دادگستري) درآمد. وي با پشتكار خود پس از چندي به معاونت و سپس به رياست عدليّة يزد رسيد، از كارهاي نيك و به يادماندني وي در سال 1322ش، اهداي باغي زيبا در ده بالاي يزد به ادارة فرهنگ بود. پيش ازآن در ده بالا، تنها دبستاني به نام خاقاني داشت. پس از اهدا، باغ به دبستان تبديل شده و به نام سفينه نامگذاري گرديد. در آغاز يك كلاسه بود و 27 شاگرد داشت، دبستان نامبرده هنوز هم پا بر جاست و بر سر در دبستان، سفينه با خطّ خوش نوشته: «بگذاريم و بگذريم».وي در سال 1328 ش، شصت عدد لوحة دروس طبيعي، مربوط به انواع حيوانات و نباتات را به دبيرستان ايرانشهر يزد اهدا نمود و در كتابخانة دبيرستان نصب گرديد. در همان زمان از سوي وزير فرهنگ، دكتر زنگنه از او تقدير شد. غير از اين گفته مي‌شود، كاريكاتورهای مشيرالممالک، صدرالعلماء و سردار جنگ كه باعث توقيف سفينه و دهان دوختن فرّخي گردید به وسيله وي كشيده شده که برخی از آن‌ها در جراید یزد چاپ شده است. او چنان استادي‌ای در خوشنويسي داشت كه حتّي با ناخن بر صفحة كاغذ خطوط برجسته را نقش مي‌نمود.دربارة نام «قمي» كه بعدها به «سفينه» نامور گرديد، يادآور مي‌شود در آن روزگاران، اكثر روزنامه‌نگاران به نام روزنامۀ خود شناخته مي‌شدند همچون: محمّد رضا مساوات (محمّد رضا شيرازي) - احمد شيركوه (احمد مدير)- ميرزا جهانگيرخان صوراسرافيل (ميرزا جهانگيرخان شيرازي) – محمّد رضا طلوع سردبير طلوع- رهنما و غيره. سفينه، برجسته ترين چهرة مطبوعات يزد در همة دوران‌هاست، زيرا کاریز یزد...

حسین مسرّت«در این دقایق حسّاس و زودگذر که سرنوشت و مقدّرات کشور ایران با انتخاباتِ دورة هفدهم معیّن می‌گردد و ملّت تیزهوش و مستعدِّ ایران باید از کوچکترین فرصت‌ها استفاده کند، چند نفر از جوانان روشنفکر و نویسندگان و مدیران جرایدِ خدمتگزار و صدّیق و میهن‌پرست را بر آن داشت که به هم نزدیک گشته و از لحاظ فعّالیّت‌های انتخاباتی و اصولی، با داشتن هدف مشترک، فعّالیّت مشترکی بنمایند... در همان روزهای اوّل در نظر داشتیم یک نشریّة مرتّب روزانه به نامِ جبهة مؤتلفه منتشر گردد... ولی فعلاً نشریّة جبهة مؤتلفه هر هفته سه شماره منتشر خواهد شد».نگارنده موفّق به دیدن شماره‌های 4 و 6 این نشریه در یزد که نزد علی لغوی بود، شده است. (مسرّت)او در سال 1339 ش به نمایندگی مجلس شورای ملّی انتخاب شد، ولی کمی پس از آن به دلیل نامعلومی استعفا داد. دکتر مرشد درسال های پایانی خدمت خود در سال 1354ش از سوی دربار و شاه به عنوان سناتور برگزیده و وارد مجلس سنا شد.در زمان اوج گیری تظاهرات مردم ایران علیه رژیم پهلوی و به هنگام آمدن کابینه های اضطراری ، دکتر محمّدحسن مرشد به تاریخ 15 آبان 1357 در دولت نظامی غلامرضا ازهاری به عنوان وزیر بهداری و بهزیستی به جای نصرالله مژدهی انتخاب شد و تنها دو ماهی بر این کار بود و در 16 دی 1357 جای خود را به دکتر منوچهر رزم آرا داد .*****پس از پیروزی انقلاب اسلامی ، در 27/3/1358 اموال دکتر مرشد نیز به سان 334 نفر از کارگزاران رژیم محمدرضا پهلوی مصادره شد.(روزنامۀ اطلاعات).دکتر مرشد در جوانی با دکتر ملیحه خانم ازدواج کرد .همسرش از دکترهای زنان و مامایی بودکه در موقع اقامت در یزد خدمات خوبی به مردم یزد ارائه کرد. از ایشان سه فرزند به جا مانده که یکی خانه دار است و دو نفر دیگر مهندس کاریز یزد...

تازه‌ترین کتاب منتشرنشده از آذر یزدی رونمایی شد؛کتاب «استان یزد در سرزمین ما ایران» تازه‌ترین کتاب منتشرنشده از زنده‌یاد «مهدی آذر یزدی» منتشر شد. این کتاب در حاشیه شب نخست نشست «کتاب، یزد، فرهنگ» که با سخنرانی دکتر پیام شمس‌الدینی ایران‌شناس یزدی پیرامون دلالت‌های نجومی در کتیبه‌های دوره اسلامی برگزار شد، رونمایی شد.به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)، کتاب «استان یزد در سرزمین ما ایران» تازه‌ترین کتاب منتشرنشده از زنده‌یاد «مهدی آذر یزدی» رونمایی شد.۱۱ سال پس از درگذشت «مهدی آذر یزدی» پدر ادبیات کودک و نوجوان کشورمان، تازه‌ترین کتاب منتشر نشده وی با عنوان «استان یزد در سرزمین ما ایران»، به کوشش حسین مسرّت نویسنده و محقق یزدی طی مراسمی شب گذشته در محل کتابخانه مرکزی یزد رونمایی شد.این کتاب مصور که ۱۲۲ صفحه تالیف شده از سوی انتشارات اندیشمندان یزد منتشر و به بازار نشر ارائه شده و حاوی مطالبی پیرامون یزد و جغرافیای یزد و آداب و رسوم و زندگی اجتماعی مردمان این دیار است که خوش‌نویسی استاد «محمود رهبران» نیز مزین شده است.این کتاب در حاشیه شب نخست نشست «کتاب، یزد، فرهنگ» که با سخنرانی دکتر «پیام شمس الدینی» ایران شناس یزدی پیرامون دلالت‌های نجومی در کتیبه های دوره اسلامی برگزار شد، رونمایی شد.حسین مسرت در مقدمه کتاب چنین نوشته است: «اینک آن کتاب آذر یزدی که باید جزو آخرین آثار قلمی او دانست، با پایبندی کامل به نثر ویژه او، با ویرایش صوری (سجاوندی) و اصلاح چندین مورد نادرستی سهوی و افزودن عکس‌های گویا و درخور و همزمان با چهاردهمین سالروز درگذشت استاد آذر یزدی و «روز ادبیّات کودکان و نوجوانان» در دسترس خوانندگان گرامی قرار می‌گیرد که هم اثری خواندنی و چاپ‌نشده از اوست و هم دربردارند کاریز یزد...

حسین مسرّتمدرّس دانشگاه میبدhmasarrat@ yahoo.com چکیدهدر دورۀ قاجار هر فرمانروایی که به ولایتی گمارده می شد ، همراه خود گروهی نظامی ، اداری، مستوفی، مالیات چی، دبیر ،کاتب و خدم و حشم هم می برد که برخی از این همراهان ، سخنور یا شاعر بودند. یکی از اینان ميرزا هدايت‏اللَّه متخلّص به «روشن نورى» است که در تذکره های عصری به غیر از میکده (و به نقل از آن، حدیقه الشعرا) و حتی تذکره های سخنوران مازندران نامش نیست. از این رو نگارنده را بر آن داشت که به روشنگری در زندگی وی بپردازد.کلید واژهشاعران دورۀ قاجار/ تذکرۀ میکده/ روشن نوری/ یزد / نور ميرزا هدايت‏اللَّه متخلّص به «روشن نورى» از مستوفيانى است كه همراه سيف‏الدّوله ميرزا(1) فرزند عليشاه ظلّ‏السّلطان(2) به يزد آمد.(3) آن طور كه «عبدالوهّاب طراز يزدى»(4) در ديوانش آورده، گويا بسيارى از كارگزاران و چاكران و مأمورين دولتى از اهالى نور و سارى را به يزد آورده و بر مردم ستم مى‏كردند تا بدان حد كه شاعر از دست ايشان به تنگ آمده و در قطعه‏اى با اين عنوان آنان را مورد نكوهش قرار داد: در مذمّت مازندرانيّان نوريّه هنگامى كه جمعى كثير از آنها در يزد بودند(5) اى دريغا از نفاقِ دَهر دو رنگوى فغان از جفاى چرخِ كبود يزد كز بس بلند ايوانىكَنگر باره بر فلك مى‏سود از هجومِ خَسانِ سارى و نورگشته مصداقِ شهر عاد و ثمود ظلم بر شاه باشد ار گويم:ظلم بر يزد و يزديان فرمود هم ز شهزاده كس نديده ستمبلكه درياى رحمتى است ودود هم شكايت نمى‏كنم ز وزيربلكه از عدل او جهان آسود هم نخورده‏ست مالِ كس لشكربلكه شب از گرسنگى نَغَنود اين عجب بين كه با چنين اوضاعجان مردم ز ظلم و كين فرسود جمع ديوان ز صدهزار گذشتخود عدد چيست، بلكه نامعدود با همه آن عدالتِ عُمّالهيچ دانى کاریز یزد...